Botanika i ochrona przyrody stały się moją pasją już w szkole średniej. Na początku moim wkładem w rozpowszechnianiu idei życia w zgodzie z przyrodą miało być projektowanie zieleni miejskiej oraz związana z tym edukacja mieszkańców zwiększająca ich świadomość ekologiczną przez kontakt z naturą. Stąd studia jakie skończyłam - Architektura Krajobrazu. Po studiach rozpoczęłam pracę w Klubie Przyrodników, w którym znalazłam doskonałe miejsce na rozwijanie swojej największej pasji - ochrony muraw kserotermicznych. Projekt LIFE+ jest drugim realizowanym przeze mnie projektem w tym zakresie. Uważam, że ochrona przyrody musi iść w parze z nauką, dlatego jednocześnie we współpracy z Uniwersytetem Warszawskim prowadzę badania nad przyczynami, tempem i skutkami degeneracji muraw kserotermicznych nad Dolną Odrą. Ponadto jestem członkiem EDGG.









Wychowałem się i mieszkam w nadodrzańskiej gminie Mieszkowice. Od dziecka wykazywałem pasje przyrodnicze, np. łapałem i suszyłem ( niestety :o/ ) motyle oraz prowadziłem hodowle akwarystyczne. Późna podstawówka, liceum i studia (Biologia z Ochroną środowiska na Uniwersytecie Szczecińskim) to już koncentracja na botanice i ornitologii. Murawy kserotermiczne poznałem i pokochałem przypadkiem, gdy w trakcie zbierania danych do pracy magisterskiej (flora odcinka doliny Odry) rekordowa powódź w dolinie "zepchnęła" mnie na skarpy nadodrzańskie. Po studiach przez 10 lat pracowałem w szkole prowadząc szeroką edukację ekologiczną wraz z młodzieżą odkrywając, badając i chroniąc walory przyrodnicze naszego regionu. Od kilku lat zajmuję się inwentaryzacjami i monitoringiem przyrodniczym (jestem typem "terenowca"), udzielam się także społecznie.











Pochodzę z niewielkiej miejscowości położonej na obszarze malowniczych Działów Grabowickich, stanowiących mezoregion Wyżyny Lubelskiej. Z wykształcenia jestem biologiem, a właściwie botanikiem, z zamiłowania...przyrodnik, to za duże słowo. Po pracy magisterskiej, która dotyczyła fitoplanktonu zbiorników eutroficznych, "wyszłam na ląd", a wręcz zaczęłam wygrzewać się w słońcu, gdyż zajęłam się florą roślin naczyniowych siedlisk kserotermicznych. I w sumie tak mi zostało. Obecnie zgłębiam "tajemnice" muraw kserotermicznych Lubelszczyzny, a przy tym podziwiam mądrość i piękno Stworzonego świata.












Jestem mieszkańcem Tomaszowa Lubelskiego. Od 7 lat moimi głównymi zainteresowaniami są przyroda muraw kserotermicznych oraz fotografia przyrodnicza. Jestem autorem kilku prac naukowych z zakresu botaniki oraz wystaw fotograficznych, prezentowanych między innymi w Lublinie, Zamościu, Zwierzyńcu i Tomaszowie Lubelskim. Jestem także członkiem Zamojskiego Towarzystwa Przyrodniczego, Wojewódzkiego Zespołu Specjalistów ds. sieci Natura 2000 i EDGG (European Dry Grasslands Group). Stale współpracuję z naukowcami Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach oraz z Towarzystwem Dla Natury i Człowieka z Lublina i Klubem Przyrodników ze Świebodzina.












Pochodzę z Torzymia - niewielkiej miejscowości położonej na Ziemi Lubuskiej. Ukończyłam studia na Wydziale Biologii, kierunek - biologia środowiska, na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Moja przygoda z przyrodą zaczęła się już w dzieciństwie, wówczas największe zainteresowanie wzbudzały we mnie ptaki. Jak wielu przyrodników, zaczynałam jako początkujący ornitolog. Później, m.in. za sprawą Klubu Przyrodników, wkroczyłam w świat mokradeł i muraw kserotermicznych. Zaraz po studiach zaczęłam pracę w Klubie Przyrodników.










Urodziłem się i mieszkam w Warszawie, tutaj też studiowałem na Międzywydziałowych Studiach Matematyczno-Przyrodniczych na Uniwersytecie Warszawskim. Od roku 2006 jestem doktorantem w Muzeum i Instytucie Zoologii PAN w Warszawie a moja rozprawa dotyczy wpływu naturalnych i antropogenicznych zaburzeń struktury lasu na awifaunę. Ale nie jestem ornitologiem, interesuje mnie wiele zagadnień związanych z ekologią i równie chętnie, co ptakami zajmuję się też bezkręgowcami lub roślinami. Szczególnie interesujące wydają mi się zagadnienia dotyczące zaburzeń w lasach i związane z nimi efemeryczne populacje gatunków nieleśnych, problem wyboru miejsc do ochrony (czyli odpowiedź na pytanie: gdzie najlepiej zrobić rezerwat?) i funkcjonowanie populacji w pofragmentowanym środowisku (metapopulacja, metazespół). Interesują mnie też bardzo kwestie metodyczne związane ze skutecznością inwentaryzacji przyrodniczych i późniejszą statystyczną analizą danych.














Z wykształcenia jestem biologiem. Pracę magisterską, o bardzo skomplikowanym tytule (Wykorzystanie zdjęć lotniczych do badań zależności typów pokrycia terenu od parametrów topograficznych na przykładzie Parku Krajobrazowego "Promno") broniłam na UAM w Poznaniu. Z Klubem Przyrodników jestem związana od wielu lat, najpierw jako sympatyk, później - do dzisiaj - jako pracownik.















Klub Przyrodników jest utworzonym w 1983 roku stowarzyszeniem, zajmującym się szeroko pojętą ochroną przyrody i edukacją ekologiczną społeczeństwa. Wcześniej znany jako Lubuski Klub Przyrodników, rozszerzył swą działalność na cały kraj w 2001 roku. Działania Klubu, mającego siedzibę w Świebodzinie, skoncentrowane są w Polsce zachodniej. Podstawą działalności Klubu są działania z zakresu ochrony przyrody i edukacji ekologicznej.
Klub w ciągu swojej działalności przeprowadził kilkanaście dużych projektów, głównie ochrony siedlisk przyrodniczych, m.in.: muraw kserotermicznych nad Odrą, Wartą i Notecią, torfowisk na Pomorzu i ekosystemów leśnych Puszczy Drawskiej. Na swoim koncie ma też projekty dotyczące rzadkich gatunków roślin i zwierząt, w tym żółwia błotnego i gniewosza. Oprócz tego prowadził projekty minimalizujące konflikty człowieka z bobrami oraz polegające na zachowywaniu starych odmian drzew owocowych (w Stacji Terenowej w Owczarach znajduje się kolekcja zachowawcza drzew owocowych) i ginących gatunków chwastów. Obecnie Klub realizuje kilka projektów. Oprócz projektu LIFE+ dotyczącego ochrony muraw kserotermicznych są to: "Program ochrony torfowisk alkalicznych oraz związanych z nimi zagrożonych gatunków roślin", Czynna ochrona ślimaków z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej: poczwarówki zwężonej i jajowatej", II etap projektu "Kompleksowa ochrona torfowisk Puszczy Drawskiej", "Kontynuacja ochrony muraw kserotermicznych nad dolną Odrą i Wartą".
Klub Przyrodników zajmuje się inwentaryzacjami przyrodniczymi i gromadzeniem informacji na potrzeby dokumentacji i planów ochrony dla rezerwatów przyrody i użytków ekologicznych oraz parków krajobrazowych. Poza tym, Klub prowadzi wykup gruntów pod rezerwaty przyrody i użytki ekologiczne. W ten sposób powstał m.in. prywatny rezerwat Owczary w dolinie Odry. Klub Przyrodników posiada 2 stacje terenowe: w Owczarach i w Uniemyślu, oraz stałą ekspozycję w Muzeum Łąki w Owczarach i własne wydawnictwo, wydające do kilkunastu pozycji książkowych rocznie. W ramach działalności edukacyjnej Klubu organizowane są też warsztaty przyrodnicze, konferencje, sesje naukowe oraz wycieczki i konkursy dla dzieci i młodzieży szkolnej. Więcej informacji o Klubie na stronie: www.kp.org.pl





RDOŚ w Lublinie jest urzędem administracji rządowej niezespolonej, działającym na terenie województwa lubelskiego, powstałym na mocy ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227). Dyrekcja realizuje zadania z zakresu ochrony przyrody (w tym zarządzania ochroną na obszarach Natura 2000), ocen oddziaływania na środowisko, zapobiegania szkodom w środowisku oraz systemu ekozarządzania i audytu EMAS. Współpracuje na polu ochrony przyrody z instytucjami naukowymi, organizacjami pozarządowymi, jednostkami samorządowymi i społecznością lokalną. Realizuje i uczestniczy w projektach ochrony przyrody, szkoleniach, konferencjach, wystawach, a także innych działaniach związanych z ochroną środowiska. Więcej informacji o Dyrekcji - na stronie www.lublin.rdos.gov.pl